«…Στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια ο Όμηρος δίνει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους οίνους, τα κελάρια και τη δίψα των ηρώων του˙ τραγούδησε μάλιστα με τόση θέρμη τα εγκώμια του οίνου, ώστε ο Οράτιος τον ονόμασε vinosus Homerus. Όμως, εάν αφήσουμε τις γενικότητες, μόνο δύο επώνυμοι οίνοι εμφανίζονται στα ομηρικά έπη: ο οίνος του Μάρωνος και ο Πράμνειος. Ο Όμηρος περιγράφει λεπτομερώς στην Οδύσσεια τους οργανοληπτικούς χαρακτήρες του πρώτου˙ πρόκειται για τον πολύ γλυκό παλαιό ευωδιαστό οίνο από τον Ίσμαρο της Θράκης που προσέφερε στον οδυσσέα δώρο ευγνωμοσύνης ο Μάρων, ιερέας του Απόλλωνα. Αναφορά στον δεύτερο οίνο γίνεται τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια, αλλά γι’ αυτόν ο ποιητής δεν δίνει στοιχεία˙ ούτε περιγράφονται οι χαρακτήρες του ούτε μνημονεύεται η περιοχή παραγωγής του. Γεννιέται, ως εκ τούτου, το εύλογο ερώτημα: γιατί άραγε ο ποιητής ακολούθησε τόσο διαφορετική τακτική στους μόνο δύο οίνους που κατoνομάζονται στις ραψωδίες; Και ένα δεύτερο ερώτημα: υπήρξαν άραγε πραγματικά αυτοί οι δύο οίνοι ή ήταν ποιητικά αποκυήματα; Και ακόμη, πώς παρασκευάζονταν, ποιοί ήταν οι χαρακτήρες τους, πως πίνονταν, τι γνωρίζουμε για τις ποικιλίες αμπέλου και τις περιοχές παραγωγής τους; Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που εξέτασα στο πλαίσιο παλαιότερης μελέτης˙ στην παρούσα θα περιοριστώ στον οίνο του Μάρωνος από άλλη οπτική γωνία…»
