Κάθε σπουδαία απόφαση που λαμβάνεται στη ζωή απαιτεί να πάρεις μια ανάσα, να σταθείς ένα βήμα πίσω και να αφουγκραστείς τι πραγματικά θέλεις. Αυτή η «ανάσα» ήρθε για τον João Costa και τη σύντροφό του Bea κατά τη διάρκεια του κορονοϊού. Ο νεαρός οινολόγος πάντα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του να κάνει τα δικά του κρασιά και κάπως έτσι το 2020, εν μέσω Covid, γεννήθηκε το project Beiorte, σε ένα απομονωμένο χωριό στην υπό- ζώνη Alva μέσα στο Dão. Εκεί, σε μια ορεινή, απόκρημνη περιοχή, με διάσπαρτα μικρά αμπέλια, πάνω σε γρανιτικά εδάφη έναντι της οροσειράς Serra do Açor αποφάσισαν να αναβιώσουν το παλαιό κελάρι του παππού του João και να εκμεταλλευτούν τον πλούτο των παλαιών field-blend αμπελώνων της περιοχής που έμειναν άθικτοι από προσωρινές μόδες και τάσεις.
Beiorte σημαίνει κρασί στην τοπική (Arguina) διάλεκτο, μια λογοπλασμένη λέξη που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι εργάτες των ορυχείων για να μην τους καταλαβαίνουν τα αφεντικά τους. Και η λέξη Beiorte Gido (καλό κρασί) που φέρει κάθε φελλός όταν ανοίγεται μια φιάλη αναφέρεται στην πρόθεση του Costinha να κάνει καλό κρασί. Μια αρτιζανάλ προσέγγιση που θέλει να αναδείξει την καθαρότητα και την αυθεντικότητα του σπουδαίου τοπικού terroir, να «αναστήσει» αμπελώνες που σταδιακά οι παλιοί αμπελουργοί τους εγκατέλειπαν και να διατηρήσει μια «γενετική» κληρονομιά που δεν μπήκε στον πειρασμό να αλλάξει λόγω εφήμερων τάσεων. Αν σας θυμίζει η φιλοσοφία κάτι από την προσέγγιση της αγαπημένης μας Ηλιάνας (Μαλίχιν) δεν πέφτετε έξω.
Το Dão είναι μια περιοχή που αξίζει προσοχής τόσης όσης αξίζει η δική μας Σαντορίνη, η Αίτνα, τα Sierra de Gredos στην Ισπανία, η Itata στην Πορτογαλία και άλλες περιοχές εκεί έξω. Και ο Costinha (το χαϊδευτικό του) είναι για το Dão ανάμεσα σ’ αυτούς που δουλεύουν σκληρά για την αναγέννηση μιας σπουδαίας οινικά περιοχής. Ανήκει σε μια γενιά που «περιφρουρεί» τις παραδόσεις και την κληρονομιά της και φέρνει την επανάσταση στον πορτογαλικό αμπελώνα με κρασιά «μεγάλα» σε ποιότητα και τιμές που ακόμα πατάνε στη γη. Και όλα αυτά τα κάνει στο μινιμαλιστικό του κελάρι, με μια οινοποίηση που θυμίζει τα Dão των 50ς χωρίς καθόλου παρεμβάσεις και με πολύ προσωπική εργασία στο αμπέλι και στο κελάρι. Και η χαρά που μας φέρνει κάθε φιάλη που ανοίγουμε από τα κρασιά του είναι μεταδοτική και μας γεμίζει ενέργεια να συνεχίσουμε να ψάχνουμε τα «διαμάντια» του Πορτογαλικού αμπελώνα.
